දෑගිලි අතරින් ගිලිහි වැටෙනා
ජීවිතය යදින්නට සිතුනා ආයෙම
නොදකින හීනෙක නැගෙන සිනා හඩ
මගේ සවන්මත රැව් දෙන හිංදම
හීන බිදෙන විට දුකක් දැනෙන වග
කොදුරා පවසන හිත අමතක කර
හීන වළාවන් පිරි ඝන අහසේ
පියඹා යමි දැන් මා අමතක කර
නොසිතු මොහොතක නොපැතු විලසින
අහිමිව යන මේ ජීවිත දැක දැක
තවත් කෙලෙස මා බලා හිදින්නද
නොවිද මා ලැබු ජිවිත සිහිනය..
වැටෙන්නට නොදී ජීවිතය
ReplyDeleteදියබිදු සේ දෑතින් වෑහෙන
මිටකට අරන් හැකි තරම් සතුට
ජීවිත විදිමු හෙට සිනා වී ගෙන..
වේදනාවෙන් පිරුණද..
ReplyDeleteකදුළු සීතල දැනුනද..
ඒ දුක් මැදින් නිසැකව
හෙට නුඹ වෙත සතුට එනු ඇත..
ඒ මොහොත තෙක් සිහිනය
රකිනු මැන සෙනෙහසින් ළං කොට!
ගොඩ දවසකින් ලියලා...
ReplyDeleteජීවිතේ හිමි වීම් වලට වඩා තියෙන්නේ අහිමි වීම්. ඒ අහිමිවීම් එක්ක ජීවිතේ ගොඩ නගන්න උත්සහ කරනඩ ඕනා.ඒකට හිතේ ලොකු ධෛර්යයක් ඕන. මම දන්නවා ඔයාට ඒ ශක්තිය ධෛර්යය තියෙනවා කියලා.
ReplyDeleteලස්සන කවි සිතුවිල්ලක් !!!
ඉතාමත්ම ලස්සන කවි සිතුවිල්ලක්.....
ReplyDeleteලස්සන පද වැල් ටික සහෝදරී. බිදෙන කොටනම් හිතට දුක තමයි. ඒත් හීන හැබෑ වෙන දවසකුත් කවදා හරි එනවා. ඒ නිසා හීන වලට කවදාවත් මැරෙන්න දෙන්න එපා..
ReplyDeleteලස්සනම ලස්සනම ලස්සනයි
ReplyDelete