Wednesday, December 28, 2011

රිදවන්න කලියෙන් සිතක්- දැනගන්න කදුළක බර..

 
බිම බලා හඩන සද- සනසන්න හිතන් මම
ලියූ කවි බලා නුඹ- හිනහුනා ඔච්චමට...

ලියූ කවි සෙනේ කොළ- විසි කරලා ගං දියට
පාවෙනා හැටි බලන්- සිනාසුන නපුරා නුඹ..

සෙනහසේ කදුළු වල -උණුහුම නොදත් නුඹ
බොල් පිළිමයක් විය එදා- ආදරේ නොහදුනන..

ආදරේ කදුළින් නෙත්- තෙමා ගත් නුඹ
අද දකින විටදි- හිනහුනා මගේ හිත..

නුඹට වන් හිත් නැතත්- සරදමක් කරන්නට
රිදවන්න කලියෙන් සිතක්- දැනගන්න කදුළක බර..
ලිව්වේ අකීකරු හිත at 10:16 PM
Labels:

4 comments:

  1. UnknownDecember 29, 2011 at 1:00 AM

    සහතික ඇත්ත නංගි.හුගක් අය ඕක දන්නෙ නෑ නෙ. :(((

    ReplyDelete
  2. හිතුවක්කාර කෙල්ලDecember 29, 2011 at 2:57 AM

    //රිදවන්න කලියෙන් සිතක්- දැනගන්න කදුළක බර..//

    හුඟාක් අය කඳුළුවලට හිනා වෙන්නෙ, ඒ කඳුළුවල අගයක් නොදැනයි...

    ReplyDelete
  3. සංකල්පDecember 29, 2011 at 8:13 AM

    ගොඩක් අය ඕක දන්නේ නෑ නේ. දන්නවනම් එහෙම කරන්නේ නෑ.
    මොකෝ එකපාරටම කවි ලියන්න හිතුනේ. අර පොතේ ලියලා තිබ්බ කවි නම් මරු නංගි.

    ReplyDelete
  4. Test ProfileDecember 30, 2011 at 5:59 AM

    ඇත්ත තමා... මට නම් අත්දැකීම් තියෙනවා ඇති වෙන්න...

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)